Twój przewodnik po śródziemiu
Tol Eressëa („Samotna Wyspa”) – duża wyspa położona na Wielkim Morzu Belegaer, w Zatoce Eldamar, w pobliżu Nieśmiertelnych Krain. Na początku Pierwszej Ery została wyrwana z dna morza przez Ulma, Władcę Oceanów, i użyta jako pływająca wyspa-okręt, na której przewieziono Vanyarów i Noldorów podczas ich Wielkiej Podróży ze Śródziemia do…
Spiders – olbrzymie pająki Śródziemia, zaliczane do najbardziej złowrogich stworzeń Ardy. Najpotężniejszą z nich była Ungoliant, mroczny duch w postaci Pająka, który w Pierwszej Erze wspomógł Melkora w zniszczeniu Dwóch Drzew Valinoru. W Avatharze spowiła się w Nieświatło, którego nie mogły przeniknąć nawet oczy Manwëgo, a po uczcie na Światłości…
Tom Bombadil – postać z legendarium J.R.R. Tolkiena, zamieszkująca Stary Las w Eriadorze. Hobbici nazywali go Panem Starego Lasu, a elfy znały go jako Iarwain Ben-adar („najstarszy, bez ojca”). Krasnoludy określały go mianem Forn, a ludzie Orald. Jego natura pozostaje nie do końca wyjaśniona. Według niektórych interpretacji był duchem przyrody…
Stoors – jeden z trzech szczepów hobbitów, obok Harfootów i Fallohidów. Stoorowie wyróżniali się zamiłowaniem do rzek i terenów nadrzecznych, gdzie rozwijali sztukę żeglowania, pływania i łowienia ryb. Byli nieco ciężsi i szersi w budowie ciała niż inne szczepy, a jako jedyni hobbici zapuszczali brody. Uchodziło to za cechę nietypową,…
Tol Sirion – wyspa na północnym krańcu rzeki Sirion w Beleriandzie, w Pierwszej Erze. Kontrolowała Przełęcz Sirionu, stanowiąc kluczowy punkt obronny przeciwko Morgothowi. Noldorski książę Finrod Felagund wzniósł na niej fortecę Minas Tirith, mającą strzec przełęczy przed najazdami z północy. Warownia pozostawała bezpieczna do roku 457 Pierwszej Ery, kiedy to…
Tindómerel – w legendarium J.R.R. Tolkiena najpiękniejszy z ptaków śpiewających Ardy, zwany w potocznej mowie słowikiem. Nazwa w quenyi oznacza „Córkę Zmierzchu”. Elfy szczególnie umiłowały tę nocną śpiewaczkę i nadały jej również imię Tinúviel, „Dziewica Zmierzchu”. Słowiki pojawiają się w wielu opowieściach, zwłaszcza w związku z historią Lúthien Tinúviel, której…
Taniquetil – najwyższy szczyt Ardy, położony we wschodniej części Gór Pelóri w Amanie. Nazwa w quenyi oznacza „wysoki biały szczyt”. Na jego wierzchołku wznosił się Ilmarin – pałac Manwëgo i Vardy, najwyższych spośród Valarów. Z tronu na szczycie Manwë mógł spoglądać na całą Ardę. Zbocza góry zamieszkiwali Vanyarowie, którzy nazywali…
Swarthy Men – określenie odnoszone do różnych ludów ludzkich Śródziemia, charakteryzujących się ciemniejszą karnacją i włosami niż Edainowie. W Pierwszej Erze Słońca mianem tym nazywano część Easterlingów, którzy przybyli do Beleriandu po Edainach. Byli niżsi i szersi od Edainów, o ciemniejszych włosach i oczach. W wielu opowieściach przedstawiano ich jako…
Tareldar – w języku quenya określenie Wysokich Elfów, czyli tej części Quendich, którzy posłuchali wezwania Valarów i odbyli Wielką Podróż na Zachód, docierając do Amanu i oglądając Światło Dwóch Drzew. Tareldarowie uważani byli za najpotężniejszych i najmądrzejszych spośród elfów; to oni wznieśli w Amanie najwspanialsze miasta i królestwa Eldarów. W…
Speakers – określenie używane wobec Quendi, czyli Elfów, pierwszej rasy obdarzonej mową na Ardzie. Według Ainulindalë Elfy były poczęte w Muzyce Ainurów i jako pierwsze przemówiły na Świecie. Ich język, jasny i subtelny „jak światło gwiazd odbite w wodzie”, uznawany był za najpiękniejszy, jaki kiedykolwiek powstał. Od tej zdolności Elfy…
