Khazad-dûm – najstarsze i najsłynniejsze królestwo krasnoludów w Śródziemiu, rodowa siedziba Durina Nieśmiertelnego, pierwszego z Siedmiu Ojców Krasnoludów. Po odkryciu naturalnych jaskiń na wschodnich stokach Gór Mglistych, ponad doliną Azanulbizar, Durin założył tu swoje królestwo. Przez Wieki Gwiazd i pierwsze Wieki Słońca krasnoludy z Khazad-dûm rozbudowały system komnat i tuneli aż po zachodnią stronę gór.
Po zatopieniu Beleriandu wielu krasnoludów z Nogrodu i Belegostu osiedliło się w Khazad-dûm, co zwiększyło jego potęgę i bogactwo. Szczególną sławę przyniosło odkrycie mithrilu – niezwykle rzadkiego i cennego metalu, który przez wieki był podstawą wielkości krasnoludów. W Drugiej Erze Khazad-dûm utrzymywało przyjaźń z elfickimi kowalami z Eregionu, Gwaith-i-Mírdain, którzy wykuli Pierścienie Władzy.
Podczas wojen Saurona krasnoludy zamknęły swoje wrota, dzięki czemu uniknęły zniszczeń. Wówczas królestwo zaczęto nazywać Morią, czyli „Mroczną Otchłanią”. Mimo to w Trzeciej Erze krasnoludy kontynuowały wydobycie, aż w roku 1980 obudziły uśpionego Balroga, zwanego Demonem z Cienia. Potwór zabił króla Durina VI, a rok później jego syna Náina I, wypędzając krasnoludy z ich siedziby.
Do końca Trzeciej Ery Morii nie udało się odzyskać. Jej korytarze zajęły hordy orków i trolli, a Balrog panował tam przez stulecia. Podczas Wojny o Pierścień Drużyna Pierścienia zmierzyła się z orkami i Balrogiem w salach Khazad-dûm. Na Moście Durina Gandalf stawił mu czoła i ostatecznie zabił go po długiej walce na Zirak-zigil, choć sam niemal przypłacił to życiem.
Źródła: A Tolkien Bestiary by David Day, Character’s from Tolkien by David Day, Tolkien the Illustrated Encyclopedia by David Day, A Guide to Tolkien by David Day, A Dictionary of Tolkien by David Day
Chcesz wiedzieć więcej? Zajrzyj tu:
