Fingon – elficki książę Noldorów, syn Fingolfina, urodzony w Eldamarze. Przybył do Śródziemia wraz z Noldorami w pogoni za Morgothem. W Beleriandzie władał krainą Dor-lómin i wsławił się w Wojnie o Klejnoty wieloma czynami męstwa.
Największą sławę zdobył, gdy przy pomocy orła Thorondora uwolnił Maedhrosa, syna Fëanora, z łańcuchów na szczytach Thangorodrimu. Był także pierwszym, który zadał klęskę Glaurungowi, Ojcu Smoków.
Po śmierci ojca w Bitwie Nagłego Płomienia (455 rok Pierwszej Ery) Fingon został Najwyższym Królem Noldorów. Jego panowanie trwało 18 lat – poległ w Bitwie Nírnaeth Arnoediad („Niepoliczalnych Łez”) w roku 473, walcząc z Balrogami. Jego następcą został brat Turgon, a później syn Fingona, Gil-galad, ostatni Najwyższy Król Noldorów w Śródziemiu.
Źródła: A Tolkien Bestiary by David Day, Character’s from Tolkien by David Day, Tolkien the Illustrated Encyclopedia by David Day, A Guide to Tolkien by David Day, A Dictionary of Tolkien by David Day
Chcesz wiedzieć więcej? Zajrzyj tu:
