Fingolfin – elficki król Noldorów, drugi syn Finwëgo, Najwyższego Króla Noldorów w Eldamarze, brat Fëanora i Finarfina. Jego dziećmi byli Fingon, Turgon i Aredhel.
Choć początkowo niechętny, dołączył do Noldorów w pogoni za Morgothem. Kiedy Fëanor zawładnął statkami Teleri po rzezi w Alqualondë, Fingolfin poprowadził swój lud przez lodowe pustkowia Helcaraxë. W chwili, gdy stanął na ziemiach Śródziemia, wzeszedł pierwszy Księżyc.
Po śmierci Fëanora w Bitwie Pod Gwiazdami Fingolfin został Najwyższym Królem Noldorów w Śródziemiu. Osiedlił się w Hithlumie i przez wiele lat trzymał wojska Morgotha w szachu, aż do Bitwy Nagłego Płomienia (455 rok Pierwszej Ery). W obliczu klęski ruszył samotnie do bram Angbandu i wyzwał Morgotha na pojedynek. W walce zadał mu siedem ran mieczem Ringil, nim sam poległ.
Ciało Fingolfina zostało uniesione przez orła Thorondora i złożone w górach Ered Wethrin. Pamięć o jego odwadze uczyniła go jednym z najwspanialszych bohaterów elfów.
Źródła: A Tolkien Bestiary by David Day, Character’s from Tolkien by David Day, Tolkien the Illustrated Encyclopedia by David Day, A Guide to Tolkien by David Day, A Dictionary of Tolkien by David Day
Chcesz wiedzieć więcej? Zajrzyj tu:
