Felaróf – legendarny koń rasy Mearas, uważany za protoplastę wszystkich koni Rohanu. Urodził się w XXVI wieku Trzeciej Ery i był nazywany przez Éothéodów „Mansbane”, gdyż w trakcie próby oswojenia zabił swego pana, lorda Léoda. Syn Léoda, Eorl Młody, oszczędził życie zwierzęcia, a koń w akcie zadośćuczynienia sam poddał się jego władzy.
Eorl nadał mu imię Felaróf, co znaczy „ojciec koni”. Od niego wywodziła się cała linia Mearasów – srebrzysto-siwych, niezwykle długowiecznych i szlachetnych koni, zdolnych rozumieć mowę ludzką i nosić jeźdźców bez siodła oraz uzdy.
Felaróf służył Eorlowi wiernie w wielu bitwach i zasłynął jako najwspanialszy z koni Éothéodów. W roku 2545 Trzeciej Ery zginął wraz ze swym panem w walce z Easterlingami na równinach Wold. Został pochowany u boku Eorla pod kopcem kurhanowym, co dało początek zwyczajowi chowania władców Rohanu wraz z ich końmi. W heraldyce Rohanu biały koń na zielonym polu symbolizował właśnie Felarófa i jego potomstwo.
Źródła: A Tolkien Bestiary by David Day, Character’s from Tolkien by David Day, Tolkien the Illustrated Encyclopedia by David Day, A Guide to Tolkien by David Day, A Dictionary of Tolkien by David Day
Chcesz wiedzieć więcej? Zajrzyj tu:
