Eldar – pierwotnie imię nadane wszystkim elfom przez Oromëgo, Łowcę Valarów, gdy odkrył ich w Cuiviénen we Wschodnich Krainach Śródziemia podczas Pierwszej Ery Gwiazd. W języku quenya oznacza „Lud Gwiazd”.
Początkowo nazwę tę stosowano wobec całej rasy elfów, jednak później przyjęła się ona wyłącznie dla tych, którzy posłuchali wezwania Valarów i wyruszyli na Wielką Podróż na Zachód do Amanu. Elfy, które odmówiły udziału w tej wędrówce, określano mianem Avari („Niechętni”).
Eldarowie podzielili się na Trzy Rody:
- Vanyarów – „Białych” Elfów, którzy jako pierwsi przybyli do Amanu,
- Noldorów – słynących z mądrości i rzemiosła,
- Telerich – najliczniejszych, z których część pozostała w Śródziemiu.
Nie wszyscy Eldarowie dotarli do Amanu – tych, którzy zatrzymali się po drodze, określano mianem Umanyarów („niepochodzących z Amanu”). Do nich należeli m.in. Nandorowie, Sindarowie, Falathrimowie i Laiquendi.
Większość Eldarów osiągnęła jednak wybrzeża Nieśmiertelnych Krain i osiedliła się w Eldamarze, gdzie powstały ich największe miasta. Ich losy, zarówno w Amanie, jak i w Śródziemiu, zostały szczegółowo opisane w Quenta Silmarillion, m.in. w opowieściach o Noldorach, o podziale Telerich oraz w pieśni „Noldolantë” autorstwa Maglora.
Źródła: A Tolkien Bestiary by David Day, Character’s from Tolkien by David Day, Tolkien the Illustrated Encyclopedia by David Day, A Guide to Tolkien by David Day, A Dictionary of Tolkien by David Day
Chcesz wiedzieć więcej? Zajrzyj tu:
