Wilkołaki (Werewolves) – złowrogie duchy związane z Melkorem, które w Pierwszej Erze przybrały postać wielkich wilków dzięki mocom czarnoksięskim. Ich pochodzenie nie jest jasne: według podań mogły być upadłymi Maiarami, niegdyś sługami Melkora, którzy utracili swoje pierwotne ciała, lub innymi złymi duchami zniekształconymi przez jego wolę. Charakteryzowały się ogromną siłą, płonącymi oczami i zdolnością mówienia w językach zarówno Elfów, jak i Orków.
Największe skupisko wilkołaków pojawiło się w Beleriandzie pod rozkazami Saurona, który w roku 457 Ery Pierwszej zdobył fortecę Minas Tirith na wyspie Sirionu i przemienił ją w Tol-in-Gaurhoth – „Wyspę Wilkołaków”. Tam wilkołaki strzegły murów i lochów wieży. Najpotężniejszym z nich był Draugluin, zwany ojcem wilkołaków. Zginął on podczas walki z Huanem, wilczarzem Valarów, w czasie wydarzeń związanych z wyprawą Berena i Lúthien po Silmaril.
W kulminacyjnym starciu sam Sauron, mistrz zmiennokształtnych czarów, przybrał postać wilkołaka potężniejszego od Draugluina, lecz został pokonany przez Huana i zmuszony do ucieczki w innej postaci. Wraz z upadkiem Tol-in-Gaurhoth czar, który dawał wilkołakom ich moc, został złamany, a rasa ta zniknęła z Beleriandu.
Źródła: A Tolkien Bestiary by David Day, Character’s from Tolkien by David Day, Tolkien the Illustrated Encyclopedia by David Day, A Guide to Tolkien by David Day, A Dictionary of Tolkien by David Day
Chcesz wiedzieć więcej? Zajrzyj tu:
