Númenóreans
Númenóreans (Númenorejczycy) – lud ludzi wywodzących się z Edainów, sprzymierzeńców elfów w wojnach z Morgothem podczas Pierwszej Ery. Po Wojnie Gniewu Valarowie nagrodzili ich wyspą Númenorem (Elenna, Andor, Westernesse), leżącą pośrodku Belegaeru, oraz darem długowieczności i wielkich zdolności umysłu i ciała.
Pierwszym królem Númenoru został Elros Tar-Minyatur, brat Elronda, którego ród panował przez ponad trzy tysiąclecia. Númenorejczycy stali się największymi żeglarzami i odkrywcami Drugiej Ery, zakładając porty w Śródziemiu, m.in. Pelargir i Umbar. Obowiązywał ich jednak Zakaz Płynięcia na Zachód – żaden śmiertelnik nie mógł postawić stopy w Valinorze.
Z biegiem czasu wśród Númenorejczyków narastała pycha i lęk przed śmiercią. Władca Ar-Pharazôn sprowadził do królestwa Saurona jako jeńca, lecz ten szybko zyskał ogromne wpływy i odciągnął Númenorejczyków od Valarów. Pod jego wpływem król poprowadził największą flotę w dziejach przeciwko Valinorowi. W odpowiedzi Eru Ilúvatar zatopił Númenor (3319 Drugiej Ery), a Nieśmiertelne Krainy zostały odsunięte poza Kręgi Świata.
Część ludu ocalała: Elendili, „Wierni”, którzy pod wodzą Elendila i jego synów Isildura oraz Anáriona założyli w Śródziemiu królestwa Arnoru i Gondoru; oraz Czarnych Númenorejczyków, zwolenników Saurona, którzy osiedlili się m.in. w Umbarze.
Źródła: A Tolkien Bestiary by David Day, Character’s from Tolkien by David Day, Tolkien the Illustrated Encyclopedia by David Day, A Guide to Tolkien by David Day, A Dictionary of Tolkien by David Day
Chcesz wiedzieć więcej? Zajrzyj tu: