Nazgûl (z czarnej mowy: „Upiory Pierścienia”) – dziewięciu upiornych sług Saurona, dawniej ludzkich królów i czarodziejów, którzy otrzymali od niego dziewięć Pierścieni Władzy. Moc Jedynego Pierścienia uczyniła ich nieśmiertelnymi, lecz pozbawiła cielesnej postaci, skazując na wieczne widmo pod władzą Saurona.
Nazgûle po raz pierwszy pojawiły się w Drugiej Erze i od tego czasu stanowiły najpotężniejszych sług Władcy Ciemności. Największym z nich był Król-Czarnoksiężnik z Angmaru, zwany również Władcą Morgulu. W Trzeciej Erze Nazgûle odegrali kluczową rolę w zdobyciu Minas Ithil ( przemianowanego na Minas Morgul) oraz w wojnach z Arnorem i Gondorem.
Podczas Wojny o Pierścień (3018–3019) prowadzili pościg za Frodem Bagginsem i Jedynego Pierścienia, początkowo jako Jeźdźcy na czarnych koniach, później jako lotnicy dosiadający Skrzydlatych Bestii. Król-Czarnoksiężnik został zabity w bitwie na Polach Pelennoru przez Éowinę i Meriadoka Brandybucka, a pozostali ośmiu zginęło, gdy Jedyny Pierścień został zniszczony w ogniu Orodruiny.
Źródła: A Tolkien Bestiary by David Day, Character’s from Tolkien by David Day, Tolkien the Illustrated Encyclopedia by David Day, A Guide to Tolkien by David Day, A Dictionary of Tolkien by David Day
Chcesz wiedzieć więcej? Zajrzyj tu:
- Dusza Zewnętrzna i Kosmiczna Walka Dobra ze Złem w Władcy Pierścieni J.R.R. Tolkiena
- Czarnoksiężnik z Angmaru i źle zinterpretowana wyrocznia: od Dullahana do Makbeta
- Nazgûle jako widma literatury i mitu: od Keatsa po legendy Wabanaki
- Skrzydlate Bestie Nazgûli: między paleontologią a filologią Tolkiena
- Czarnoksiężnik z Angmaru a echo szekspirowskiej przepowiedni Makbeta
- Nazgûl jako apokaliptyczny i mitologiczny archetyp w legendarium Tolkiena
- Ostatnie Przymierze i Upadek Artura: Tolkien wobec tradycji arturiańskiej
- Dziewięciu Nazgûli: widmowe wcielenia władzy i grozy w legendarium Tolkiena
