Lothlórien

Lothlórien – królestwo elfów w Trzeciej Erze, położone na wschód od Gór Mglistych, nad rzeką Celebrant, graniczące z Bramami Morii. Nazywane było także Lórien („kraina snów”) oraz Laurelindórenan („dolina złocistego śpiewu”).

Charakterystyczną cechą Lothlórien były drzewa mallorn o srebrnej korze i złocistych liściach, na których wysoko w konarach Galadhrimowie („lud-drzew”) budowali domy na platformach zwanych telain. Dzięki płaszczom o właściwościach maskujących oraz życiu w koronach drzew, mieszkańcy lasu pozostawali niemal niewidzialni dla obcych.

Stolicą królestwa było Caras Galadhon, miasto-drzewo wzniesione na wzgórzu otoczonym murem i potężnymi mallornami. Lothlórienem władała Galadriela z rodu Noldorów wraz z Celebornem z rodu Sindarów. Królestwo, wzorowane na dawnym Doriath, chronione było potężnymi zaklęciami – przede wszystkim mocą Pierścienia Wody, Nenyi, którym władała Galadriela. Dzięki temu Lothlórien pozostawało ukryte przed Okiem Saurona.

Choć przez większą część Trzeciej Ery królestwo pozostawało odizolowane, w 3019 roku Drużyna Pierścienia znalazła tam schronienie i otrzymała od Galadrieli dary wspomagające ich misję. Podczas Wojny o Pierścień Lothlórien trzykrotnie odpierało ataki wojsk z Dol Guldur, a po upadku Saurona jego mieszkańcy zniszczyli twierdzę w Mrocznej Puszczy.

Po zakończeniu wojny Galadriela odpłynęła do Nieśmiertelnych Krain, a Celeborn udał się z częścią Galadhrimów do Lasu Zielonych Liści, gdzie założył Wschodnie Lórien. Z czasem Lothlórien zostało opuszczone, a jego złoty blask zgasł wraz z końcem ery elfów w Śródziemiu.

Źródła: A Tolkien Bestiary by David Day, Character’s from Tolkien by David Day, Tolkien the Illustrated Encyclopedia by David Day, A Guide to Tolkien by David Day, A Dictionary of Tolkien by David Day

Chcesz wiedzieć więcej? Zajrzyj tu: