Isildur
Isildur – książę Númenoru, syn Elendila i starszy brat Anáriona, władca Ithilienu i król Gondoru z rodu Dúnedainów. Urodził się w Númenorze, a w roku 3319 Drugiej Ery wraz z ojcem, bratem i ich zwolennikami uciekł przed Upadkiem wyspy do Śródziemia.
Isildur i Anárion założyli na południu królestwo Gondoru, wznosząc Pelargir, Minas Anor, Minas Ithil i Osgiliath, które stało się jego stolicą. Isildur zamieszkał w Minas Ithil, lecz w 3429 roku miasto zostało zdobyte przez Saurona. Isildur z rodziną zbiegł do Arnoru, pozostawiając Anáriona na straży Gondoru.
W 3434 roku wziął udział w wojnie Ostatniego Sojuszu Elfów i Ludzi, walcząc u boku ojca i Gil-galada w bitwie na Dagorlad. Po śmierci Elendila i Anáriona, Isildur przejął władzę nad obydwoma królestwami. W 3441 roku Drugiej Ery pokonał Saurona na stokach Góry Przeznaczenia, odcinając mu palec wraz z Jedynym Pierścieniem. Odmówił jednak zniszczenia Pierścienia, zatrzymując go jako własność rodu.
W roku 2 Trzeciej Ery, podczas powrotu na północ, Isildur został zaskoczony przez orków na Polach Gladden. Zginął, gdy Pierścień zsunął się z jego palca podczas przeprawy przez Anduinę, a jego ciało przeszyły orcze strzały. Pierścień zaginął w rzece aż do czasów Déagola i Sméagola.
Źródła: A Tolkien Bestiary by David Day, Character’s from Tolkien by David Day, Tolkien the Illustrated Encyclopedia by David Day, A Guide to Tolkien by David Day, A Dictionary of Tolkien by David Day
Chcesz wiedzieć więcej? Zajrzyj tu: