Hobbits – niewielki lud Śródziemia, spokrewniony z ludźmi, zamieszkujący przede wszystkim Shire i Bree w Trzeciej Erze. Ich wzrost wynosił zazwyczaj od dwóch do czterech stóp; charakteryzowali się pogodnym usposobieniem, zamiłowaniem do spokojnego życia, jedzenia i picia (sześć posiłków dziennie) oraz sztuką palenia fajki, którą uważali za własny wkład w kulturę Śródziemia.
Najwcześniejsze wzmianki o hobbitach pochodzą z około roku 1050 Trzeciej Ery, kiedy zamieszkiwali Doliny Anduiny, skąd stopniowo migrowali na zachód, przez Góry Mgliste do Eriadoru. W 1601 roku osiedlili się w żyznych ziemiach za Brandywiną, zakładając Shire, który stał się ich ojczyzną i centrum życia społecznego.
Hobbici dzielili się na trzy szczepy: Harfootów (najliczniejszych, najbliższych krasnoludom, mieszkających w norach), Fallohidów (najwyższych, jaśniejszych, przedsiębiorczych i bliskich elfom) oraz Stoorów (bardziej masywnych, osiadłych nad rzekami, znających sztukę pływania i żeglowania).
Choć zazwyczaj unikali wielkich wydarzeń dziejowych, w Trzeciej Erze stali się kluczowym ludem dzięki roli, jaką odegrali w Wojnie o Pierścień. Do najsławniejszych hobbitów należeli: Bilbo Baggins, uczestnik wyprawy do Ereboru i znalazca Jedynego Pierścienia; Frodo Baggins, Powiernik Pierścienia; Samwise Gamgee, jego wierny towarzysz; oraz Meriadoc Brandybuck i Peregrin Took, rycerze Rohanu i Gondoru.
Źródła: A Tolkien Bestiary by David Day, Character’s from Tolkien by David Day, Tolkien the Illustrated Encyclopedia by David Day, A Guide to Tolkien by David Day, A Dictionary of Tolkien by David Day
Chcesz wiedzieć więcej? Zajrzyj tu:
- Dusza Zewnętrzna i Kosmiczna Walka Dobra ze Złem w Władcy Pierścieni J.R.R. Tolkiena
- Czarnoksiężnik z Angmaru i źle zinterpretowana wyrocznia: od Dullahana do Makbeta
- Szeloba i archetyp Pajęczej Matki: między mitologią śmierci a tolkienowską reinterpretacją
- Sméagol-Gollum: rozdwojona dusza, mit pierścienia i archetyp upadku
- Upiory Kurhanów i Sutton Hoo: archeologia, mit i literacka wyobraźnia Tolkiena
- Nazgûle jako widma literatury i mitu: od Keatsa po legendy Wabanaki
- Smaug i Beowulfowy Smok: od anonimowego potwora do indywidualnego złoczyńcy
- Od goblinów do Uruk-hai: ewolucja orków w twórczości Tolkiena i tradycjach mitologicznych
