Haradrim – ludzie z południowych krain Śródziemia, znani również jako Southronowie. Byli brązowoskórzy i czarnowłosi, a ich ziemie – zwane Haradwaith – rozciągały się daleko na południe od Gondoru. W źródłach z czasów Wojny o Pierścień opisywani są jako wojowniczy, dzicy i wierni słudzy Saurona, którego uważali za swego najwyższego władcę.
Haradrimowie słynęli z różnorodności: część walczyła pieszo i konno, inni jako Korsarze Umbaru na czarnych okrętach zwanych dromundami. Najsławniejsi byli ci, którzy jeździli na olbrzymich mûmakilach, w wieżach wojennych, siejąc spustoszenie na polach bitew. Ich armie nosiły czerwone sztandary z czarnym wężem i barwne stroje ozdobione złotem. Używali łuków, włóczni, pik, szabel i sejmitarów, a ich tarcze były nabijane stalowymi kolcami.
W tradycji Zachodu uważani byli za okrutnych i nieznających litości. Plemię z Dalekiego Haradu miało czarną skórę i imponującą siłę fizyczną, przez co porównywano ich do trolli.
Historia Haradrimów sięga Drugiej Ery, kiedy to Herumor i Fuinur, Czarnoksiężnicy z upadłego Númenoru, zostali ich przywódcami i umocnili ich sojusz z Sauronem. Od tego czasu Haradrimowie wielokrotnie najeżdżali granice Gondoru – m.in. w latach 1015, 1050 i 1944 Trzeciej Ery, często w sojuszu z Easterlingami, Wariagami z Khandu czy Korsarzami Umbaru.
Podczas Wojny o Pierścień Haradrimowie stanowili jedną z najliczniejszych armii Saurona. Brali udział w bitwie na Polach Pelennoru i przy Czarnych Bramach Mordoru. Mimo waleczności zostali rozgromieni wraz z upadkiem swego władcy. Po zwycięstwie Aragorn Elessar, nowy król Zjednoczonego Królestwa, zawarł pokój z Haradrimami, który przetrwał w Czwartej Erze.
Źródła: A Tolkien Bestiary by David Day, Character’s from Tolkien by David Day, Tolkien the Illustrated Encyclopedia by David Day, A Guide to Tolkien by David Day, A Dictionary of Tolkien by David Day
Chcesz wiedzieć więcej? Zajrzyj tu:
