Fëanor

Fëanor – książę Noldorów z Eldamaru, twórca Silmarili. Urodzony jako Curufinwë, był synem noldorskiego króla Finwëgo i królowej Míriel. Później otrzymał imię Fëanor, co w języku quenya oznacza „Duch Ognia”.

W Eldamarze poślubił Nerdanel, z którą miał siedmiu synów. Był największym z noldorskich rzemieślników: stworzył pierwsze elfickie klejnoty, kryształy wypełnione światłem gwiazd, a także palantíri – „kamienie widzenia”. Jego najwspanialszym dziełem były jednak Silmarile – trzy klejnoty, w których uwięził żywe światło Dwóch Drzew Valarów.

Po zniszczeniu Drzew Światła przez Melkora i Ungoliantę, a następnie zamordowaniu króla Finwëgo i kradzieży Silmarili, Fëanor poprowadził Noldorów w pościgu do Śródziemia. To on nadał Melkorowi imię Morgoth – „Mroczny Wróg Świata”.

Na czele swego ludu stanął w Bitwie Pod Gwiazdami (Dagor-nuin-Giliath), w której Noldorowie odnieśli zwycięstwo nad orkami Morgotha. Jednak Fëanor, porywczy i lekkomyślny, samotnie ruszył w pogoń za uciekającymi wrogami. Odłączony od armii, został otoczony przez Balrogów i ciężko raniony przez ich wodza Gothmoga, pana Angbandu. Zmarł wkrótce potem, w roku 1497 Er Drzew.

Źródła: A Tolkien Bestiary by David Day, Character’s from Tolkien by David Day, Tolkien the Illustrated Encyclopedia by David Day, A Guide to Tolkien by David Day, A Dictionary of Tolkien by David Day

Chcesz wiedzieć więcej? Zajrzyj tu: