Eorl

Eorl Młody – pierwszy król Rohanu, władca w latach 2510–2545 Trzeciej Ery. Był synem Léoda, pana Éothéod, i objął przywództwo swego ludu jeszcze jako młodzieniec, stąd przydomek Młody.

Eorl zasłynął ujarzmieniem Felarófa, pierwszego i najwspanialszego z rodu Mearasów, legendarnej rasy koni. W roku 2510 odpowiedział na wezwanie namiestnika Gondoru, Ciriona, i poprowadził kawalerię Éothéod na południe, gdzie odniósł zwycięstwo nad Easterlingami i Balchothami w bitwie na polach Celebrantu.

W nagrodę Cirion podarował Éothéodom krainę Calenardhon, odtąd zwaną Rohanem („krainą koni”). Eorl został koronowany na pierwszego króla Rohanu i założyciela dynastii, od którego potomków Rohirrimowie nazywali się Eorlingami.

Panował do roku 2545, kiedy to poległ w walce z Easterlingami na równinach Wold w wieku sześćdziesięciu lat. Jego następcą został syn, Brego.

Źródła: A Tolkien Bestiary by David Day, Character’s from Tolkien by David Day, Tolkien the Illustrated Encyclopedia by David Day, A Guide to Tolkien by David Day, A Dictionary of Tolkien by David Day

Chcesz wiedzieć więcej? Zajrzyj tu: