Elrond and Elros

Elrond i Elros – półelfi książęta Beleriandu, synowie Eärendila Żeglarza i Elwingi, wnukowie Tuora i Idril z Gondolinu oraz Diora, syna Berena i Lúthien. Urodzili się w Arvernien w 542 roku Pierwszej Ery.

Po Wojnie Gniewu Valarowie pozwolili braciom wybrać własny los. Elros wybrał śmiertelność, choć otrzymał długie życie liczące ponad pięć stuleci. W roku 32 Drugiej Ery został pierwszym królem Númenoru pod imieniem Tar-Minyatur i panował do roku 442, zakładając dynastię, z której po wiekach wywodził się Aragorn II.

Elrond wybrał los nieśmiertelnych Eldarów. Na początku Drugiej Ery przebywał w Lindonie, a w roku 1697, po upadku Eregionu, założył Rivendell (Imladris). Podczas Ostatniego Sojuszu Elfów i Ludzi służył jako herold Gil-galada i otrzymał od niego Pierścień Vilya, najpotężniejszy z Trzech Pierścieni Elfów. W Trzeciej Erze ożenił się z Celebríaną, córką Galadrieli, z którą miał troje dzieci: Elladana, Elrohira i Arwenę. Elrond wspierał Dúnedainów, wychowując wielu ich dziedziców, w tym Aragorna II. W 3018 roku przewodniczył naradzie w Rivendell, podczas której utworzono Drużynę Pierścienia. Po zakończeniu Wojny o Pierścień, koronacji Aragorna i małżeństwie Arweny, Elrond odpłynął do Nieśmiertelnych Krain, kończąc Trzecią Erę.

Źródła: A Tolkien Bestiary by David Day, Character’s from Tolkien by David Day, Tolkien the Illustrated Encyclopedia by David Day, A Guide to Tolkien by David Day, A Dictionary of Tolkien by David Day

Chcesz wiedzieć więcej? Zajrzyj tu: