Elendil – Dúnedain, pierwszy Najwyższy Król Arnoru i Gondoru, zwany także Elendilem Wysokim. Urodził się w Númenorze jako książę Andúnië. Po Upadku Númenoru (3319 rok Drugiej Ery) wraz z synami, Isildurem i Anárionem, ocalał na dziewięciu statkach, które dopłynęły do wybrzeży Śródziemia.
Elendil osiadł w północnym królestwie Arnoru, gdzie sprawował władzę królewską, podczas gdy jego synowie rządzili w południowym Gondorze. W roku 3429 Drugiej Ery Sauron najechał ziemie Dúnedainów, co doprowadziło do zawarcia Ostatniego Sojuszu Elfów i Ludzi. Elendil połączył siły z Gil-galadem, ostatnim Najwyższym Królem Elfów. W wielkiej bitwie na Dagorlad (3434 rok Drugiej Ery) armia Saurona została rozgromiona, a następnie przez siedem lat trwało oblężenie Barad-dûr.
Podczas ostatecznego starcia przed Mroczną Wieżą Elendil i Gil-galad zginęli, choć zdołali obalić Saurona. Złamany miecz Elendila, Narsil, został podniesiony przez Isildura, który odciął Jedyny Pierścień z dłoni Władcy Ciemności.
Źródła: A Tolkien Bestiary by David Day, Character’s from Tolkien by David Day, Tolkien the Illustrated Encyclopedia by David Day, A Guide to Tolkien by David Day, A Dictionary of Tolkien by David Day
Chcesz wiedzieć więcej? Zajrzyj tu:
