Krasnoludy (w języku Khuzdul: Khazâd, w sindarinie: Naugrim – „karłowaci ludzie”, Gonnhirrim – „mistrzowie kamienia”) – jedna z głównych ras Śródziemia, stworzona przez Vala Aulëgo w Wieku Ciemności.
Pochodzenie
Aulë, pragnąc mieć własnych uczniów, ukształtował Siedmiu Ojców Krasnoludów w podziemnej sali pod górami. Ilúvatar, choć początkowo zganił Aulëgo za przedwczesne dzieło, ostatecznie pobłogosławił krasnoludy i obdarzył je prawdziwym życiem. Byli jednak „Drugimi Dziećmi” – mieli obudzić się dopiero po elfach.
Cechy
Krasnoludy były krzepkie, niskiego wzrostu (4–5 stóp), odporne na ogień, zimno i trudy życia. Słynęły z uporu, odwagi w walce i mistrzostwa w rzemiośle. Ich życie sięgało przeciętnie 250 lat. Językiem krasnoludów był Khuzdul, którego zazdrośnie strzegli; Aulë zwany był w nim Mahalem.
Rzemiosło i królestwa
Od najdawniejszych czasów krasnoludy były górnikami, kowalami i kamieniarzami. Największe ich królestwa Pierwszej Ery znajdowały się w Belegoście i Nogrodzie w Górach Błękitnych oraz w Khazad-dûm w Górach Mglistych, siedzibie Durina Nieśmiertelnego. To oni zbudowali dla Thingola Menegroth, a kowal Telchar z Nogrodu stworzył wiele legendarnych mieczy.
Historia
- Pierwsza Era – krasnoludy walczyły u boku elfów przeciw Morgothowi; wsławił się król Azaghâl z Belegostu, który zranił smoka Glaurunga.
- Druga Era – Khazad-dûm przeżywał rozkwit, a krasnoludy współpracowały z kowalami Eregionu przy obróbce mithrilu.
- Trzecia Era – po przebudzeniu Balroga krasnoludy musiały opuścić Morię. Część przeniosła się do Ereboru i Żelaznych Wzgórz. W tym okresie nastąpiła Wojna Krasnoludów i Orków (2793–2799), zakończona bitwą pod Azanulbizar, w której wsławił się młody Dáin Żelazna Stopa. Największym ciosem dla krasnoludów była utrata Ereboru na rzecz smoka Smauga (2770).
- Wyprawa do Ereboru (2941) – Thorin II Dębowa Tarcza wraz z kompanią krasnoludów i hobbitem Bilbem odzyskali Samotną Górę, lecz Thorin zginął, a królem został Dáin II.
- Wojna o Pierścień (3019) – krasnoludy broniły Ereboru i Dale przed Easterlingami; Dáin II poległ, a jego następcą został Thorin III Kamienny Hełm.
Czwarta Era
Część krasnoludów pozostała w Ereborze, część osiedliła się w Aglarondzie, gdzie władał Gimli, syn Glóina, członek Drużyny Pierścienia. Później, według legend, Gimli odpłynął wraz z Legolasem do Nieśmiertelnych Krain – jedyny krasnolud, któremu było to dane.
Źródła: A Tolkien Bestiary by David Day, Character’s from Tolkien by David Day, Tolkien the Illustrated Encyclopedia by David Day, A Guide to Tolkien by David Day, A Dictionary of Tolkien by David Day
Chcesz wiedzieć więcej? Zajrzyj tu:
- Balrog z Morii i ogniste olbrzymy z Muspelheimu: mitologiczne źródła bitwy na Moście Khazad-dûm
- Zimne smoki Tolkiena i ich germańskie pierwowzory: od Lombardii do Gór Szarych
- Od goblinów do Uruk-hai: ewolucja orków w twórczości Tolkiena i tradycjach mitologicznych
- Od Gimliego do Mordoru: nordyckie archetypy Ragnaröku w mitologii Tolkiena
- Easterlingowie i Wędrówki Ludów: zdrada Ulfanga w świetle historii i mitologii
- Trolle Tolkiena i ich nordyckie oraz baśniowe archetypy
