Dunlendings
Dunlendingowie – lud wywodzący się od starożytnych mieszkańców żyznych dolin u podnóża Gór Białych, którzy istnieli już w Drugiej Erze, zanim Dúnedainowie założyli królestwa Gondoru i Arnoru. Opisywano ich jako wysokich, ciemnowłosych i o odmiennej kulturze od innych ludów Śródziemia. W czasach późniejszych ich cywilizacja upadła, a większość z nich wycofała się do górzystych krain zwanych Dunlandem, gdzie żyli jako pasterski lud plemienny, zachowując własny język i słynąc z wojowniczości.
Część Dunlendingów osiedliła się w Bree, a inni w Dunharrow, gdzie utrzymywali przyjazne relacje z Gondorem. Jednak główny trzon ludu pozostawał w Dunlandzie, a ich stosunki z Dúnedainami i późniejszymi Rohirrimami były naznaczone wrogością. Konflikt nasilił się, gdy Gondor przekazał prowincję Calenardhon Rohirrimom (2510 TE), którą Dunlendingowie uważali za własną ziemię. W 2758 roku przywódca Dunlendingów, Wulf, poprowadził wielką inwazję na Rohan, zdobywając na krótko Edoras, lecz został pokonany w roku następnym.
W Trzeciej Erze wielu Dunlendingów sprzymierzyło się z Sarumanem, który osiedlił ich w Isengardzie i wykorzystał jako sojuszników przeciwko Rohirrimom. Podczas Wojny o Pierścień oddziały Dunlendingów walczyły u jego boku w bitwie pod Helmowym Jarem (3019 TE), lecz po klęsce zostały zmuszone do kapitulacji i złożyły przysięgę pokoju.
Źródła: A Tolkien Bestiary by David Day, Character’s from Tolkien by David Day, Tolkien the Illustrated Encyclopedia by David Day, A Guide to Tolkien by David Day, A Dictionary of Tolkien by David Day
Chcesz wiedzieć więcej? Zajrzyj tu: