Dúnedainowie – ludzie Númenoru, zwani również „Ludźmi Zachodu” (Men of the West). Wywodzili się od Edainów z Pierwszej Ery, którzy w nagrodę za wierność Valarom otrzymali wyspę Númenor leżącą na zachód od Śródziemia. Tam stworzyli potężne królestwo, które jednak uległo upadkowi w roku 3319 Drugiej Ery podczas Akallabêth.
Z zatonięcia Númenoru ocaleli jedynie Elendili, „wierni”, którzy pod wodzą Elendila oraz jego synów Isildura i Anáriona przybyli do Śródziemia i założyli dwa królestwa Dúnedainów: Arnor na północy i Gondor na południu. Początkowo potęga obu królestw była wielka, a Dúnedainowie uczestniczyli w wojnach z Sauronem, m.in. w Ostatnim Sojuszu Elfów i Ludzi.
W kolejnych stuleciach potęga Dúnedainów słabła. Arnor uległ podziałowi na Arthedain, Cardolan i Rhudaur, a ostatecznie upadł w 1975 roku Trzeciej Ery po wojnie z Czarnoksiężnikiem z Angmaru. Od tego czasu na północy przetrwali jedynie wędrowni Strażnicy – potomkowie królów Arnoru. Gondor zachował niezależność, lecz także ulegał osłabieniu. Choć granice długo sięgały daleko na południe i wschód, linia królewska wymarła w 2050 roku, a władza przeszła w ręce namiestników.
Podczas Wojny o Pierścień w roku 3019 Trzeciej Ery Dúnedainowie odegrali kluczową rolę. Aragorn, syn Arathorna, potomek Isildura i przywódca Strażników Północy, poprowadził Wolne Ludy przeciw Sauronowi, a po zwycięstwie został koronowany na króla Elessara, obejmując władzę nad zjednoczonymi królestwami Arnoru i Gondoru. Jego panowanie rozpoczęło Czwartą Erę, w której Dúnedainowie odrodzili się jako Zjednoczone Królestwo Ludzi Zachodu.
Źródła: A Tolkien Bestiary by David Day, Character’s from Tolkien by David Day, Tolkien the Illustrated Encyclopedia by David Day, A Guide to Tolkien by David Day, A Dictionary of Tolkien by David Day
Chcesz wiedzieć więcej? Zajrzyj tu:
