Denethor II – namiestnik Gondoru z rodu Dúnedainów, syn Ectheliona II. Panował w latach 2984–3019 Trzeciej Ery jako dwudziesty szósty i ostatni namiestnik królestwa.
W 2976 roku poślubił Finduilas, córkę księcia Dol Amroth, z którą miał dwóch synów: Boromira i Faramira. Po jej śmierci w 2988 roku Denethor stał się człowiekiem zamkniętym i surowym. Świadomy zagrożenia ze strony Mordoru, nie ufał wielu doradcom i z dystansem odnosił się do Aragorna oraz Gandalfa.
Korzystał z palantíru przechowywanego w Białej Wieży Minas Tirith, co przyspieszyło jego starzenie i wystawiło go na wpływ woli Saurona. Wiedza zdobyta dzięki kamieniowi pozwoliła mu przygotować Gondor do wojny, lecz zarazem doprowadziła go do zgorzknienia i rozpaczy.
Podczas Wojny o Pierścień stracił starszego syna, Boromira, a młodszy – Faramir – ciężko zachorował wskutek Czarnego Oddechu Nazgûli. Denethor, przekonany o nieuchronnym upadku Gondoru, nakazał spalenie siebie i Faramira na stosie pogrzebowym. Gandalf ocalił Faramira, lecz Denethor zakończył życie, sam rzucając się w płomienie.
Źródła: A Tolkien Bestiary by David Day, Character’s from Tolkien by David Day, Tolkien the Illustrated Encyclopedia by David Day, A Guide to Tolkien by David Day, A Dictionary of Tolkien by David Day
Chcesz wiedzieć więcej? Zajrzyj tu:
