Kategoria: M

Minas Ithil („Wieża Księżyca”) – miasto-twierdza Gondoru, wzniesiona w 3320 roku Drugiej Ery przez Isildura na zachodnich stokach Ephel Dúath, w krainie Ithilien, dla obrony wschodnich granic królestwa. Jej bliźniaczą warownią było Minas Anor, zbudowane w tym samym roku przez brata Isildura, Anáriona. W 3429 roku Drugiej Ery Minas Ithil…

Minas Anor („Wieża Słońca”) – miasto-twierdza Gondoru, zbudowane w 3320 roku Drugiej Ery przez Anáriona, syna Elendila, u stóp najdalej na wschód wysuniętego pasma Ered Nimrais. Wraz z bliźniaczą warownią Minas Ithil, wzniesioną przez jego brata Isildura, strzegło doliny Anduiny, a stolicą królestwa pozostawało wówczas Osgiliath. W 1640 roku Trzeciej…

Mîm – ostatni z Noegyth Nibin („Pomniejszych Krasnoludów”), zamieszkujących jaskinie pod wzgórzem Amon Rûdh w Beleriandzie w Pierwszej Erze. W drugiej połowie V wieku wraz z synami, Ibunem i Khîmem, stanowił całą pozostałą populację tego ginącego ludu. W roku 486 Ery Pierwszej został pojmany przez bandę Túrina Turambara i w…

Middle-earth (Śródziemie) – główny kontynent Ardy, stanowiący centralną część świata stworzonego w legendarium J.R.R. Tolkiena. Położony był na wschód od Amanu, zwanego Nieśmiertelnymi Krainami, oddzielonego od Śródziemia przez Belegaer, Wielkie Morze. Śródziemie było miejscem zamieszkania śmiertelnych ras – ludzi, krasnoludów i hobbitów – a także wielu plemion elfów, które pozostały…

Manwë – Vala, król Ardy, zwany również Manwë Súlimo, Władca Powietrza. Jest najwyższym z Valarów i wraz ze swoją małżonką Vardą, Panią Gwiazd, włada światem ze swej siedziby Ilmarin na szczycie Taniquetilu, najwyższej góry Ardy. Imię Manwë oznacza „Dobry”. Jego żywiołem jest czyste powietrze, wiatr, chmury i burze; z tego…

Mandos – imię nadane Námowi, jednemu z Valarów, Sędziemu Umarłych, znanemu także jako Mistrz Zagłady. Jego siedzibą są Sale Mandosa na zachodnim brzegu Amanu, naprzeciwko Morza Okrążającego i Murów Nocy. Zgodnie z tradycją Eldarów, do Sal Mandosa trafiają duchy poległych elfów, gdzie pozostają w Sali Oczekiwania aż do końca świata…

Mallos – kwiaty rosnące na polach Lebennin, w pobliżu delty Anduiny. W języku sindarińskim ich nazwa oznacza „złoty śnieg”. Były znane ze swojego piękna i niezwykłej trwałości, gdyż nigdy nie więdły. W pieśniach elfów porównywano je do złotych dzwonków, które wzywały Eldarów ku Morzu Zachodniemu. Źródła: A Tolkien Bestiary by…

Mallorn – drzewo o srebrnej korze, złotych kwiatach i liściach, które od jesieni do wiosny przybierały złocisty odcień. Pochodziło z Nieśmiertelnych Krain, lecz w Trzeciej Erze rosło przede wszystkim w Lothlórien, na brzegach Celebrantu, gdzie tworzyło charakterystyczny Złoty Las. Na konarach mallornów Galadhrimowie budowali swoje siedziby, zwane telain lub fletami.…

Maiar – pomniejsi Ainurowie, duchy stworzone przez Eru Ilúvatara przed początkiem świata, którzy wraz z Valarami weszli do Ardy, aby uczestniczyć w jej kształtowaniu. W przeciwieństwie do Valarów, Maiarowie nie należeli do grona najpotężniejszych duchów, lecz stanowili ich sługi i pomocników. Mogli przybierać różne postacie i często działali w ukryciu,…