Kategoria: L

Lómelindi – quenejskie określenie słowików, dosłownie „śpiewaczek zmierzchu”. W języku sindarińskim ptaki te nazywano Tinúviel, natomiast w języku ludzi – słowikami. Ich śpiew był szczególnie ceniony przez Eldarów i często porównywano do niego głosy bohaterek elfickiej tradycji, takich jak Meliana, Lúthien Tinúviel czy Arwen Undómiel. Źródła: A Tolkien Bestiary by…

Little Folk – określenie stosowane przez ludzi i elfy na hobbitów, najmniejszy lud Śródziemia w Trzeciej Erze Słońca. Hobbici mierzyli zwykle od dwóch do czterech stóp wzrostu, byli szybcy i zwinni, lecz znacznie mniej silni od krasnoludów. Źródła: A Tolkien Bestiary by David Day, Character’s from Tolkien by David Day,…

Lissuin – słodko pachnący kwiat, sprowadzony do Śródziemia z wybrzeży Nieśmiertelnych Krain przez Wysokie Elfy z Eldamaru. Według tradycji Númenoru elfy z Tol Eressëi przywiozły Lissuin wraz ze złotym kwiatem Elanor. Oba kwiaty były cenione ze względu na piękno – Lissuin za zapach, a Elanor za barwę – i często…

Lindon – kraina elfów w zachodnim Eriadorze, powstała po zatopieniu Beleriandu w wyniku Wojny Gniewu na końcu Pierwszej Ery. Jej nazwa oznacza „krainę pieśni” i nawiązuje do zamieszkujących dawniej te ziemie Laiquendich, słynących ze swego śpiewu. Lindon rozciągał się na zachód od Ered Luin i był podzielony przez Zatokę Lhûn…

Lindar – w języku quenya określenie oznaczające „śpiewaków”, używane jako miano Telerich, jednego z trzech wielkich plemion Eldarów. Nazwa ta nawiązywała do ich niezwykłej umiejętności śpiewu, którego brzmienie inspirowane było szumem rzek i morza. Choć we współczesnych opowieściach najczęściej używa się określenia Teleri, nazwa Lindar była spotykana w najstarszych tradycjach,…

Light Elves (Elfy Światła) – określenie stosowane do Eldarów, którzy podczas Wielkiej Podróży dotarli do Amanu i oglądali blask Dwóch Drzew Valinoru. Byli to Vanyarowie, Noldorowie oraz część Telerich, którzy osiedlili się w Eldamarze. Dzięki naukom Valarów i Maiarów osiągnęli wysoki poziom mądrości i sztuki, wyróżniając się w rzemiośle, muzyce,…

Legolas – książę elfów z Leśnego Królestwa w Północnej Mrocznej Puszczy, syn króla Thranduila z rodu Sindarów. Jego imię w języku sindarińskim oznacza „zielony liść”. W 3019 roku Trzeciej Ery został wysłany do Rivendell jako posłaniec Thranduila i wszedł w skład Drużyny Pierścienia. Wyprawa ujawniła jego wielkie zdolności: sokole oko,…

Lossoth – lud zamieszkujący Przylądek Forochel na północnych krańcach Śródziemia w Trzeciej Erze. Nazywani byli również „Śnieżnymi Ludźmi z Forochel”. Uważano ich za potomków Forodwaithów, dawnych mieszkańców północnych pustkowi. Lossothowie prowadzili życie ubogie i odizolowane, unikając kontaktu z wojowniczymi ludami Śródziemia. Ich wiedza o świecie była ograniczona, lecz doskonale znali…

Lórien – w Śródziemiu nazwą tą często określano królestwo elfów w Złotym Lesie, którego właściwa nazwa brzmiała Lothlórien. Natomiast prawdziwe Lórien znajdowało się w Amanie, w południowej części Valinoru. Był to rozległy ogród o niezwykłym pięknie i spokoju, należący do Vala Irma, zwanego powszechnie Lórienem, Panem Snów. Do jego ogrodów…

Lórellin – jezioro w ogrodach Lóriena, Vala Snów, w Valinorze. Leżało pośród rozległych, spokojnych ogrodów Irma i było otoczone srebrzystymi drzewami oraz licznymi kwiatami. Na zalesionej, spowitej mgłami wyspie pośrodku jeziora znajdował się dom Estë, Uzdrowicielki, małżonki Irma, która udzielała odpoczynku i ukojenia cierpiącym. Źródła: A Tolkien Bestiary by David…