Kategoria: H

Huornowie – tajemnicze istoty leśne Śródziemia, blisko spokrewnione z Entami. Ich początki sięgają najdawniejszych wieków Ardy, kiedy to z obawy o los drzew Yavanna powołała Entów – Pasterzy Drzew. Z biegiem czasu część Entów stała się bardziej podobna do drzew, a niektóre z pradawnych drzew nabrały cech żywych istot, zdolnych…

Hummerhorny – skrzydlate owady wspomniane w hobbickiej rymowance. Według opowieści miały stoczyć bitwę z rycerzem, jednak źródła nie wyjaśniają, czy były to stworzenia o olbrzymich rozmiarach, czy też rycerz należał do drobnej rasy. Nie można również wykluczyć, że wzmianka ta stanowi jedynie przykład hobbickiego humoru i przesadnej wyobraźni. Źródła: A…

Huan – wilczarz Valarów, pies Oromëgo, Pana Łowów. Został podarowany księciu Noldorów, Celegormowi, któremu towarzyszył w Beleriandzie. W wyniku wydarzeń związanych z miłością Lúthien i Berena, Huan wziął udział w Wyprawie po Silmaril. Zabił kolejno wielu wilkołaków z Tol-in-Gaurhoth, w tym ich przywódcę Draugluina, a następnie pokonał Saurona walczącego w…

Horses – zwierzęta powszechnie używane przez elfy, ludzi i inne rasy Śródziemia. Ich początki nie są opisane w historiach Ardy, jednak wiadomo, że Nahar, biało-srebrzysty rumak Oromëgo, Pana Łowów, uchodził za pierwszego i najpotężniejszego z koni. Od niego miały pochodzić wszystkie szlachetniejsze rody. Elfy hodowały konie w Eldamarze, a wśród…

Hornburg – twierdza Rohanu, wzniesiona przez Gondorczyków w pierwszym tysiącleciu Trzeciej Ery na Skale Rogu w Helmowym Jarze, w Górach Białych. Stanowiła centralny element systemu obronnego doliny, który obejmował także Głębinowy Mur oraz jaskinię Aglarond, zwaną „Lśniącymi Jaskiniami”. W 2758 roku król Helm Młotoręki wraz ze swoim ludem bronił Hornburga…

Holbytlan – określenie hobbitów w języku Rohirrimów, oznaczające dosłownie „mieszkańców nor”. Pochodzenie tego miana odnotowano w Czerwonej Księdze Marchii Zachodniej, gdzie wyjaśniono, że z czasem słowo to przekształciło się w znaną nazwę hobbit. Termin odzwierciedla podstawowy rys hobbickiej kultury – upodobanie do życia w podziemnych siedzibach zwanych norami. Źródła: A…

Húrin Thalion – władca Dor-lóminu z rodu Hadora, najsłynniejszy z Edainów Pierwszej Ery. Urodził się około roku 445 jako syn Galdora i bratanek Hadora Lórindola. Poślubił Morwenę z Pierwszego Rodu, z którą miał troje dzieci: Túrina, Lalaith (Urwen) i Nienor. Był człowiekiem niskiego wzrostu, lecz niezwykle potężnie zbudowanym i znanym…

Helcar – Morze Wewnętrzne położone na dalekim północnym wschodzie kontynentu Śródziemia, istniejące w najdawniejszych czasach Ardy. Wznosił się tam niegdyś potężny północny filar jednej z Lamp Valarów, którego światło rozjaśniało świat w Pierwszej Erze przed powstaniem Słońca i Księżyca. Po zniszczeniu Lamp przez Melkora, a następnie ponownym rozpłomienieniu gwiazd przez…

Harfootowie – najliczniejszy i najbardziej charakterystyczny szczep hobbitów. Byli najmniejsi wzrostem spośród niziołków, o orzechowobrązowej skórze i ciemnych włosach. Wyróżniali się zamiłowaniem do życia w norach i na zboczach wzgórz, a także przyjaznym stosunkiem do krasnoludów, z którymi często utrzymywali kontakty handlowe. Około roku 1050 Trzeciej Ery Harfootowie jako pierwsi…

Helcaraxë (Miażdżący Lód) – lodowa cieśnina na dalekiej północy, oddzielająca Aman od Śródziemia aż do Zmiany Świata pod koniec Drugiej Ery. Było to morze pełne kry, gór lodowych i wiecznych śniegów, którego przejście stanowiło ogromne niebezpieczeństwo. Po zniszczeniu Dwóch Drzew Valinoru i kradzieży Silmarili, Melkor i Ungolianta przedostali się do…