Twój przewodnik po śródziemiu
Góry Błękitne (Ered Luin, Blue Mountains) – pasmo górskie na zachodnich krańcach Śródziemia. W Pierwszej Erze stanowiły wschodnią granicę Beleriandu i były siedzibą krasnoludzkich królestw Belegostu i Nogrodu. Po Wojnie Gniewu większość Beleriandu została zatopiona, a Góry Błękitne zostały przerwane przez Zatokę Lhûn, dzieląc pasmo na część północną i południową.…
Czarni Jeźdźcy (Black Riders) – jedno z określeń Nazgûli, dziewięciu upiorów pierścienia, najpotężniejszych sług Saurona. Byli to dawniej ludzie, władcy i czarownicy, którym w Drugiej Erze zostały dane Dziewięć Pierścieni Władzy. Moc pierścieni stopniowo podporządkowała ich całkowicie Sauronowi, czyniąc nieśmiertelnymi, ale pozbawionymi własnej woli. W Trzeciej Erze występowali najczęściej jako…
Czarni Númenorejczycy (Black Númenóreans) – potomkowie mieszkańców Númenoru, którzy przed Upadkiem Númenoru (3319 r. Drugiej Ery) osiedlili się w południowych wybrzeżach Śródziemia i pozostali wierni Sauronowi. W przeciwieństwie do Elendilich – Przyjaciół Elfów – odrzucili dawne tradycje Númenoru i stali się zaciekłymi wrogami Eldarów i Dúnedainów z Arnoru i Gondoru.…
Bard Łucznik (Bard the Bowman, zm. 2977 T.E.) – człowiek z Esgaroth, potomek Giriona, ostatniego pana Dale przed zniszczeniem miasta przez smoka Smauga. Był znany jako wybitny łucznik, ponury i poważny w charakterze. W 2941 roku Trzeciej Ery, podczas ataku Smauga na Esgaroth, Bard zabił smoka czarną strzałą, trafiając w…
Barad-dûr („Mroczna Wieża”, ork. Lugbúrz) – twierdza Saurona w Mordorze, wzniesiona po pierwszym tysiącleciu Drugiej Ery dzięki mocy Jedynego Pierścienia. Była największą i najpotężniejszą warownią Śródziemia w Drugiej i Trzeciej Erze, stanowiąc centrum imperium Władcy Ciemności. W latach 3434–3441 Drugiej Ery została oblężona przez siły Ostatniego Sojuszu Elfów i Ludzi.…
Balrogowie (quenya: Valaraukar, „Duchy Potęgi”) – potężne duchy z rodu Maiarów, które w zamierzchłych czasach uległy wpływowi Morgotha i stały się jego najstraszliwszymi demonami. Pod względem mocy przewyższały je jedynie smoki. Balrogowie przybierali postać humanoidalnych istot spowitych w ogień i cień. Ich znakiem rozpoznawczym były płonące grzywy i ciała otoczone…
Bag End – słynna nora hobbicka w Hobbitonie, w Shire, położona na końcu Bagshot Row. Uważana była za jedną z najokazalszych siedzib hobbitów. Została zbudowana w XXVIII wieku Trzeciej Ery przez Bunga Bagginsa, a następnie była domem trzech pokoleń rodu Bagginsów: Bunga, Bilba i Froda. W 3018 roku Frodo sprzedał…
Balin (2763–2994 T.E.) – krasnolud z rodu Durina, członek Kompanii Thorina Dębowej Tarczy podczas wyprawy do Ereboru w 2941 roku. Urodził się w Królestwie pod Górą, lecz w 2770 roku wraz z innymi krasnoludami został wypędzony przez smoka Smauga. Brał udział w Wojnie Krasnoludów z Orkami (2793–2799), a w 2841…
Banakil – jedna z dawnych nazw hobbitów, stosowana w źródłach Trzeciej Ery. Po raz pierwszy wspominano o nich w dolinach Anduiny, na wschód od Gór Mglistych, około pierwszego tysiąclecia tej ery. Byli ludem niskiego wzrostu, mniejszym od krasnoludów, nieufnym wobec innych ras i prowadzącym spokojny tryb życia. Pochodzenie hobbitów pozostaje…
Atani („Drugorodni”) – ogólna nazwa ludzi w języku quenyi, przeciwstawiana elfom – Eldarom, czyli Pierworodnym. Termin odnosił się do całej rasy śmiertelników, którzy pojawili się we wschodnim Śródziemiu w czasie Pierwszej Ery, po wschodzie Słońca. Noldorowie stosowali to miano także w odniesieniu do Trzech Domów ludzi, którzy przybyli do Beleriandu…
