Twój przewodnik po śródziemiu
Celebrant – rzeka w północno-zachodnim Śródziemiu, której nazwa w quenyi oznacza „srebrny nurt”. W języku ludzi była nazywana Srebrną Żyłą, a krasnoludy określały ją mianem Kibil-nâla. Wypływała z Gór Białych, przepływała przez przełęcz Azanulbizar, a następnie przez złoty las Lothlórien, po czym uchodziła do Wielkiej Rzeki Anduiny. W Trzeciej Erze…
Barrow-downs (Wzgórza Kurhanów) – rozległe wzgórza położone na wschód od Shire i Starego Lasu. Pokryte trawą, bez drzew i wód, usiane były kopulastymi kurhanami, często otoczonymi lub zwieńczonymi kamiennymi monolitami. Uważane były za jedno z najstarszych miejsc pochówku ludzi w Śródziemiu i otaczane czcią przez Dúnedainów z Arnoru. W czasie…
Beren – człowiek z rodu Edainów, syn Barahira, żyjący w Pierwszej Erze. Był ostatnim ocalałym z obrońców Dorthonionu po jego upadku. Wędrując przez Góry Grozy i krainę wielkich pająków, dotarł do Doriathu, gdzie spotkał i pokochał księżniczkę Lúthien, córkę Thingola i Meliany. Thingol zgodził się na ich małżeństwo pod warunkiem…
Beorningowie – ludzie Północy w Trzeciej Erze, zamieszkujący okolice Brodu Carrock i Wysokich Przełęczy w Rhovanionie. Znani byli jako potężni wojownicy i strażnicy tych szlaków, broniący ich przed orkami i wargami. Swą nazwę wzięli od wodza Beorna, zmiennokształtnego, który potrafił przybierać postać niedźwiedzia. Według tradycji dar ten mógł być spuścizną…
Beorn – człowiek z północnych dolin Anduiny, obdarzony zdolnością przemiany w niedźwiedzia („zmieniacz skóry”). Był potężnym wojownikiem i wodzem ludu zwanego później Beorningami, którzy w Trzeciej Erze zamieszkiwali obszar między Górami Mglistymi a Mroczną Puszczą. Beorn znany był z siły i odwagi; wraz ze swym ludem strzegł Brodu Carrock i…
Belegost (sindar. „Potężna Forteca”; khuzdul: Gabilgathol, także Mickleburg) – jedno z dwóch wielkich królestw krasnoludów w Górach Błękitnych, obok Nogrodu, założone w Erze Gwiazd. Jego mieszkańcy należeli do najbardziej utalentowanych kowali i kamieniarzy w Śródziemiu; to oni jako pierwsi krasnoludowie wykuwali kolczugi. Krasnoludy z Belegostu utrzymywały kontakty handlowe z Sindarami,…
Belegaer (quenya: „Wielkie Morze”) – rozległy ocean oddzielający Śródziemie od Amanu, Nieśmiertelnych Krain. Był domeną Vala Ulma, Władcy Wód, oraz Maiarów Ossëgo i Uinen. Belegaer rozciągał się od Helcaraxë na północy, gdzie dawniej istniał lodowy most między Śródziemiem a Amanem, aż po nieznane granice Ardy na południu. W Drugiej Erze…
Belain (sindar. „Moce”) – określenie stosowane przez Sindarów wobec Valarów, potężnych duchów z rodu Ainurów, którzy weszli do Ardy, aby kształtować świat zgodnie z wolą Ilúvatara. Termin odpowiada quenejskiemu mianu Valar i używany był w Beleriandzie jako powszechna nazwa Mocarstw Ardy. Źródła: A Tolkien Bestiary by David Day, Character’s from…
Nietoperze (Bats) – stworzenia nocne związane w tradycji Śródziemia ze sługami ciemności. Ich pochodzenie nie jest jasne; w opowieściach przedstawiane były jako zwierzęta krwiożercze i złowrogie, często towarzyszące wojskom Morgotha i Saurona. W legendach Pierwszej Ery wspomina się, że Thuringwethil, posłanka Saurona, przybierała postać wielkiego wampirzego nietoperza. Sam Sauron również…
Upiory Kurhanów (Barrow-wights) – nieumarłe duchy sprowadzone przez Króla-Czarnoksiężnika z Angmaru na Wzgórza Kurhanów w Eriadorze w Trzeciej Erze. Były to złe istoty, które opętywały groby starożytnych królów ludzi, ożywiając ich kości, zbroje i skarby. Upiory wiązały swoje ofiary zaklęciami, paraliżując ich wolę i wciągając do kurhanów, gdzie składały je…
