Twój przewodnik po śródziemiu
Celebrimbor – książę Noldorów z rodu Fëanora, syn Curufina i wnuk Fëanora. Urodzony w Wiekach Gwiazd, brał udział w wydarzeniach Pierwszej Ery, m.in. w Wojnie o Klejnoty. Po Wojnie Gniewu osiadł w Eregionie i w roku 750 Drugiej Ery został przywódcą bractwa Gwaith-i-Mírdain, „bractwa elfich kowali”. Celebrimbor zasłynął jako najwybitniejszy…
Celebrían – elfia księżniczka z Lothlórien, jedyna córka Celeborna i Galadrieli. Pod koniec I wieku Trzeciej Ery poślubiła Elronda Półelfa z Rivendell. Mieli troje dzieci: bliźniaków Elladana i Elrohira oraz córkę Arwenę. W roku 2509 Trzeciej Ery, podczas podróży z Rivendell do Lothlórien, orszak Celebrían został zaatakowany przez orków w…
Celebrant – rzeka w północno-zachodnim Śródziemiu, której nazwa w quenyi oznacza „srebrny nurt”. W języku ludzi była nazywana Srebrną Żyłą, a krasnoludy określały ją mianem Kibil-nâla. Wypływała z Gór Białych, przepływała przez przełęcz Azanulbizar, a następnie przez złoty las Lothlórien, po czym uchodziła do Wielkiej Rzeki Anduiny. W Trzeciej Erze…
Beleriand – kraina położona na zachód od Gór Błękitnych w północno-zachodniej części Śródziemia, istniejąca do początku Drugiej Ery, kiedy została zatopiona podczas Wojny Gniewu. Podczas Wielkiej Wędrówki Eldarów przez Beleriand wędrowały wszystkie plemiona elfów; najdłużej pozostali tam Teleri, z których część nie udała się do Amanu i stworzyła własne królestwa…
Celeborn – sindarski książę z rodu Doriathu, krewny króla Thingola, późniejszy władca elfiego królestwa Lothlórien. W Pierwszej Erze Słońca poślubił Galadrielę z rodu Noldorów; ich jedynym dzieckiem była Celebrían. Po Upadku Beleriandu zamieszkał z żoną w Lindonie, a około VIII wieku Drugiej Ery osiedlił się w Eregionie, królestwie elfich kowali.…
Carcharoth – wilk z Angbandu, zwany również Anfauglir („Szczęki Pożerające”), najpotężniejszy z wilków Pierwszej Ery. Jego imię w języku sindarińskim oznacza „Czerwona Paszcza”. Został wychowany przez Morgotha na strażnika bram Angbandu i nigdy nie opuszczał swojego posterunku. Podczas Poszukiwania Silmarila ugryzł Berena, odgryzając mu dłoń, w której znajdował się Silmaril.…
Caras Galadon – stolica elfiego królestwa Lothlórien, zwana „miastem drzew”. Zbudowana została w sercu ogromnego gaju srebrzystych mallornów, otoczonego potężnym murem. Miasto składało się z licznych telain – domów na drzewach, wzniesionych wysoko w konarach. Była to siedziba Galadrieli i Celeborna, najwyższych władców elfów, którzy pozostali w Śródziemiu w Trzeciej…
Calaquendi – w języku quenya „Elfy Światła”. Określenie to odnosi się do elfów, które podczas Wielkiej Wędrówki dotarły do Amanu i ujrzały światło Dwóch Drzew Valinoru. Dzięki temu doświadczeniu Calaquendi zostali uszlachetnieni, stając się potężniejsi fizycznie, bogatsi w wiedzę i mądrość, a także bardziej odporni na zło niż elfy, które…
Calacirya – w języku quenya „Świetlista szczelina”, znana także jako Przełęcz Światła. Była to jedyna przełęcz w paśmie Pelóri, potężnych gór otaczających Aman w Nieśmiertelnych Krainach. W czasach Dwóch Drzew Valinoru przez Calaciryę płynęło błogosławione światło Laurelinu i Telperionu, rozjaśniając Eldamar. Na wzgórzu Túna, położonym w sercu tej przełęczy, powstało…
Cair Andros – wyspa na Anduinie, położona na północ od Minas Tirith. Nazwa w sindarinie oznacza „okręt-długa-piana”, co odnosi się do charakterystycznego kształtu wyspy przypominającego wielki statek z wysokim dziobem, o który rozbijały się fale rzeki. W Trzeciej Erze została ufortyfikowana przez Túrina II, dwudziestego trzeciego namiestnika Gondoru, w celu…
