Twój przewodnik po śródziemiu
Minas Morgul – miasto-forteca w Ithilien, położona u stóp Ephel Dúath, naprzeciw Minas Tirith. Pierwotnie nosiła nazwę Minas Ithil („Wieża Księżyca”) i została wzniesiona w 3320 roku Drugiej Ery przez Isildura jako południowa strażnica Gondoru. W 2002 roku Trzeciej Ery została zdobyta przez Nazgûle pod wodzą Króla-Czarnoksiężnika i przemianowana na…
Lindar – w języku quenya określenie oznaczające „śpiewaków”, używane jako miano Telerich, jednego z trzech wielkich plemion Eldarów. Nazwa ta nawiązywała do ich niezwykłej umiejętności śpiewu, którego brzmienie inspirowane było szumem rzek i morza. Choć we współczesnych opowieściach najczęściej używa się określenia Teleri, nazwa Lindar była spotykana w najstarszych tradycjach,…
Light Elves (Elfy Światła) – określenie stosowane do Eldarów, którzy podczas Wielkiej Podróży dotarli do Amanu i oglądali blask Dwóch Drzew Valinoru. Byli to Vanyarowie, Noldorowie oraz część Telerich, którzy osiedlili się w Eldamarze. Dzięki naukom Valarów i Maiarów osiągnęli wysoki poziom mądrości i sztuki, wyróżniając się w rzemiośle, muzyce,…
Legolas – książę elfów z Leśnego Królestwa w Północnej Mrocznej Puszczy, syn króla Thranduila z rodu Sindarów. Jego imię w języku sindarińskim oznacza „zielony liść”. W 3019 roku Trzeciej Ery został wysłany do Rivendell jako posłaniec Thranduila i wszedł w skład Drużyny Pierścienia. Wyprawa ujawniła jego wielkie zdolności: sokole oko,…
Manwë – Vala, król Ardy, zwany również Manwë Súlimo, Władca Powietrza. Jest najwyższym z Valarów i wraz ze swoją małżonką Vardą, Panią Gwiazd, włada światem ze swej siedziby Ilmarin na szczycie Taniquetilu, najwyższej góry Ardy. Imię Manwë oznacza „Dobry”. Jego żywiołem jest czyste powietrze, wiatr, chmury i burze; z tego…
Mandos – imię nadane Námowi, jednemu z Valarów, Sędziemu Umarłych, znanemu także jako Mistrz Zagłady. Jego siedzibą są Sale Mandosa na zachodnim brzegu Amanu, naprzeciwko Morza Okrążającego i Murów Nocy. Zgodnie z tradycją Eldarów, do Sal Mandosa trafiają duchy poległych elfów, gdzie pozostają w Sali Oczekiwania aż do końca świata…
Mallos – kwiaty rosnące na polach Lebennin, w pobliżu delty Anduiny. W języku sindarińskim ich nazwa oznacza „złoty śnieg”. Były znane ze swojego piękna i niezwykłej trwałości, gdyż nigdy nie więdły. W pieśniach elfów porównywano je do złotych dzwonków, które wzywały Eldarów ku Morzu Zachodniemu. Źródła: A Tolkien Bestiary by…
Lossoth – lud zamieszkujący Przylądek Forochel na północnych krańcach Śródziemia w Trzeciej Erze. Nazywani byli również „Śnieżnymi Ludźmi z Forochel”. Uważano ich za potomków Forodwaithów, dawnych mieszkańców północnych pustkowi. Lossothowie prowadzili życie ubogie i odizolowane, unikając kontaktu z wojowniczymi ludami Śródziemia. Ich wiedza o świecie była ograniczona, lecz doskonale znali…
Lórien – w Śródziemiu nazwą tą często określano królestwo elfów w Złotym Lesie, którego właściwa nazwa brzmiała Lothlórien. Natomiast prawdziwe Lórien znajdowało się w Amanie, w południowej części Valinoru. Był to rozległy ogród o niezwykłym pięknie i spokoju, należący do Vala Irma, zwanego powszechnie Lórienem, Panem Snów. Do jego ogrodów…
Lórellin – jezioro w ogrodach Lóriena, Vala Snów, w Valinorze. Leżało pośród rozległych, spokojnych ogrodów Irma i było otoczone srebrzystymi drzewami oraz licznymi kwiatami. Na zalesionej, spowitej mgłami wyspie pośrodku jeziora znajdował się dom Estë, Uzdrowicielki, małżonki Irma, która udzielała odpoczynku i ukojenia cierpiącym. Źródła: A Tolkien Bestiary by David…
