Twój przewodnik po śródziemiu
Nimbrethil – las białych brzóz w Beleriandzie, znanych w języku sindarin jako Nimbrethil, co oznacza „srebrzyste drzewa”. Rosły one na wybrzeżu w krainie Arvernien, na południu Beleriandu. Z ich drewna Turgon zbudował statek Vingilot, na którym Eärendil Żeglarz wyruszył przez Belegaer do Nieśmiertelnych Krain. Źródła: A Tolkien Bestiary by David…
Men – rasa śmiertelnych istot w Śródziemiu, zwana w quenyi Atani („Drugorodni”), w sindarinie Edain, a także Hildor („wyznawcy”). Ludzie obudzili się we wschodniej krainie Hildórien wraz ze Wschodem Słońca. W przeciwieństwie do elfów byli śmiertelni i żyli krócej, jednak rozmnażali się szybciej i w końcu stali się najliczniejszym ludem…
Melkor – jeden z Valarów, znany także jako Morgoth („Mroczny Wróg Świata”). Imię Melkor („Ten, który powstaje w potędze”) nadano mu wśród Ainurów, jednak już podczas Muzyki Ainurów wprowadzał do niej niezgodę, kierowany pychą i pragnieniem władzy. Po zejściu na Ardę obrał za swoje domeny ciemność i zimno, starając się…
Melian – Maia, królowa Doriathu. W Valinorze była duchem służącym w ogrodach Lóriena, gdzie opiekowała się kwitnącymi drzewami i pozostawała w służbie Vány Młodej oraz Estë Uzdrowicielki. W Epoce Gwiazd udała się do Śródziemia, gdzie spotkała Elwë Singollo, Najwyższego Króla Telerich, znanego później jako Thingol. Związek Melian i Thingola zaowocował…
Meduseld – Złota Sala królów Rohanu. Była to wielka sala biesiadna, wzniesiona w 2569 roku Trzeciej Ery przez Brega, drugiego króla Rohirrimów. Meduseld znajdowała się na szczycie wzgórza Edoras, stolicy Rohanu. Jej dach pokryty był złotymi gontami, a wewnątrz znajdował się tron króla, rzeźbione ściany ozdobione gobelinami oraz wysokie, złocone…
Mearas – szlachetna rasa koni w Śródziemiu, uważana za potomków Nahara, rumaka Oromëgo, Jeźdźca Valarów. Były to konie białe lub srebrzystosiwe, niezwykle szybkie, długowieczne i rozumiejące mowę ludzką, choć same nie mówiły. Jeździć na nich mogli jedynie królowie i książęta rodu Eorla. Według podań pierwszy z Mearasów, Felaróf zwany Ojcem…
Minas Tirith (sind. „Wieża Straży”) – miasto-twierdza w Gondorze, stolica królestwa w późnym okresie Trzeciej Ery. W dziejach Śródziemia istniały dwie warownie o tej nazwie. Pierwsza została zbudowana w Pierwszej Erze na wyspie Tol Sirion przez Eldarów, jednak jej historię opisuje się zazwyczaj pod nazwą wyspy. Druga, znacznie bardziej znana,…
Meriadoc Brandybuck – hobbit ze Shire’u, syn Saradoca Brandybucka, Mistrza Bucklandu, urodzony w 2982 roku Trzeciej Ery. W 3018 roku został jednym z czterech hobbickich członków Drużyny Pierścienia. Po rozpadzie Drużyny, Merry wraz z Peregrinem Tukiem dostał się do niewoli orków z Isengardu, lecz obaj zdołali uciec i znaleźli schronienie…
Mere of Dead Faces (Martwe Bagna) – rozległy obszar bagienny leżący pomiędzy wodospadami Rauros na Anduinie a górami Mordoru. Powstał w wyniku stopniowego rozprzestrzeniania się bagien na Dagorlad, dawne pole bitwy Ostatniego Przymierza. Wody Martwych Bagien były zatrute i cuchnące, a za sprawą złowrogiej mocy pojawiały się w nich widmowe…
Meneltarma („Kolumna Niebios”) – najwyższa góra Númenoru, uważana za świętą i poświęconą Eru Ilúvatarowi. Znajdowała się w samym centrum wyspy, a jej szczyt nazywano również Górą Eru. Tradycja głosiła, że przy dobrej pogodzie można było stamtąd dostrzec Wieżę Avallónë na Tol Eressëi. U podnóża Meneltarmy leżała Dolina Noirinan, czyli Dolina…
