Twój przewodnik po śródziemiu
Avathar („Cienie”) – południowy region kontynentu Amanu w Nieśmiertelnych Krainach, położony między pasmem Pelóri a Wielkim Morzem. Była to kraina zimna, mroczna i niemal bezludna, określana mianem pustkowia cieni. W Avatharze przez długi czas żyła Ungolianta, pradawny pajęczy demon. To stamtąd została wezwana przez Melkora, aby wspólnie z nim dokonać…
Azaghâl – król krasnoludzkiego królestwa Belegostu w Górach Błękitnych podczas Pierwszej Ery. Jego lud słynął z wykuwania najlepszych ostrzy i kolczug, szczególnie odpornych na smoczy ogień. Podczas Nirnaeth Arnoediad („Bitwy Niezliczonych Łez”, 472 rok Pierwszej Ery) krasnoludy Belegostu jako jedyne były w stanie stawić czoła smokom Morgotha. Azaghâl poprowadził swój…
Azanulbizar (khuzdul: „Dolina Ciemnego Strumienia”), znana ludziom jako Dolina Dimrill – dolina u wschodnich wrót Khazad-dûm, ze źródłami rzeki Kibil-nâla (Srebrnej Żyły) i jeziorem Kheled-zâram (Mirrormere), czczonym przez krasnoludy jako miejsce wizji i proroctw. Po upadku Khazad-dûm i przebudzeniu Balroga dolina stopniowo podupadła i stała się ponura oraz niebezpieczna. W…
Atani („Drugorodni”) – ogólna nazwa ludzi w języku quenyi, przeciwstawiana elfom – Eldarom, czyli Pierworodnym. Termin odnosił się do całej rasy śmiertelników, którzy pojawili się we wschodnim Śródziemiu w czasie Pierwszej Ery, po wschodzie Słońca. Noldorowie stosowali to miano także w odniesieniu do Trzech Domów ludzi, którzy przybyli do Beleriandu…
Athelas (sind.), znany także jako Asëa Aranion w quenyi („Liść Królów”) oraz Królewski Liść w języku westron – roślina o właściwościach leczniczych, sprowadzona do Śródziemia przez Númenorejczyków. W tradycji elfów i ludzi otaczała ją legenda, że jej pełna moc objawia się jedynie w rękach prawowitych dziedziców królów Númenoru. Na przestrzeni…
Azog – wódz orków z Morii w Trzeciej Erze. Był jednym z najpotężniejszych i najbardziej bezwzględnych orków swego czasu, znanym z brutalności i okrucieństwa. W 2790 roku Trzeciej Ery pojmał i zamordował krasnoludzkiego króla Thróra, którego ciało następnie okaleczył, co stało się bezpośrednią przyczyną Wojny Krasnoludów z Orkami. Przez następne…
Bardowie (Bardings) – ludzie z królestwa Dale u podnóża Ereboru, potomkowie dawnych mieszkańców miasta zniszczonego przez smoka Smauga w 2770 roku Trzeciej Ery. Przez niemal dwa stulecia żyli na wygnaniu w Esgaroth, aż do wydarzeń 2941 roku, kiedy Bard Łucznik zabił Smauga i poprowadził swój lud do odzyskania ojczyzny. Dzięki…
Bard Łucznik (Bard the Bowman, zm. 2977 T.E.) – człowiek z Esgaroth, potomek Giriona, ostatniego pana Dale przed zniszczeniem miasta przez smoka Smauga. Był znany jako wybitny łucznik, ponury i poważny w charakterze. W 2941 roku Trzeciej Ery, podczas ataku Smauga na Esgaroth, Bard zabił smoka czarną strzałą, trafiając w…
Barad-dûr („Mroczna Wieża”, ork. Lugbúrz) – twierdza Saurona w Mordorze, wzniesiona po pierwszym tysiącleciu Drugiej Ery dzięki mocy Jedynego Pierścienia. Była największą i najpotężniejszą warownią Śródziemia w Drugiej i Trzeciej Erze, stanowiąc centrum imperium Władcy Ciemności. W latach 3434–3441 Drugiej Ery została oblężona przez siły Ostatniego Sojuszu Elfów i Ludzi.…
Balrogowie (quenya: Valaraukar, „Duchy Potęgi”) – potężne duchy z rodu Maiarów, które w zamierzchłych czasach uległy wpływowi Morgotha i stały się jego najstraszliwszymi demonami. Pod względem mocy przewyższały je jedynie smoki. Balrogowie przybierali postać humanoidalnych istot spowitych w ogień i cień. Ich znakiem rozpoznawczym były płonące grzywy i ciała otoczone…
