Twój przewodnik po śródziemiu
Finarfin – elficki król Eldamaru, trzeci syn Finwëgo, Najwyższego Króla Noldorów, i jego drugiej małżonki, Indis z rodu Vanyarów. Był przyrodnim bratem Fëanora oraz młodszym bratem Fingolfina. Finarfin poślubił księżniczkę Teleri, Eärwen z Alqualondë, z którą miał pięcioro dzieci: Finroda Felagunda, Orodretha, Angroda, Aegnora oraz Galadrielę. Po kradzieży Silmarili i…
Rhûn – rozległa kraina na wschód od Rhovanionu i na północny wschód od Mordoru, znana z Morza Rhûn, śródlądowego akwenu zasilanego przez Rzekę Czerwoną (Carnen) i Rzekę Bieżącą (Celduin). Od Drugiej Ery ziemie Rhûn zamieszkiwały ludy Easterlingów, które wielokrotnie prowadziły wojny z Dúnedainami Gondoru i Arnoru. Wiele plemion i królestw…
Sea-elves – określenie odnoszące się do Trzeciego Rodu Elfów, Telerich, w legendarium J.R.R. Tolkiena. Ze wszystkich Eldarów to właśnie oni najbardziej umiłowali morze i najdłużej mieszkali na brzegach Belegaeru, Morza Zachodu. Dzięki naukom Ossëgo i Uinen, sług Ulma, stali się pierwszymi budowniczymi statków i żeglarzami. W Nieśmiertelnych Krainach Teleri założyli…
Sauron – Maia z rodu Aulëgo, jeden z najpotężniejszych duchów Śródziemia, w legendarium J.R.R. Tolkiena. Początkowo wierny Aulëmu, uległ Melkorowi i został jego głównym sługą oraz namiestnikiem Angbandu w Pierwszej Erze. Po upadku Morgotha ukrył się, lecz w V wieku Drugiej Ery powrócił jako Annatar, „Dawca Darów”, zwodząc elfickich kowali…
Snaga – termin w Czarnej Mowie oznaczający „niewolnika”. Był używany pogardliwie wśród orków jako określenie słabszych lub niższych rangą osobników. Nazwa ta podkreślała zarówno społeczną hierarchię wśród orków, jak i ich rolę jako sług ciemnych potęg. Imię Snaga nosił także jeden z orków pełniących straż w twierdzy Cirith Ungol podczas…
Smaug Złoty – smok z Ereboru, najpotężniejszy przedstawiciel swego rodzaju w Trzeciej Erze. Był ogromnym ogniowym smokiem o złocistoczerwonej łusce, nietoperzowatych skrzydłach i niemal nieprzenikalnym pancerzu. Jego jedyną słabością pozostawała dolna część brzucha, która przez wieki leżenia na skarbach pokryła się warstwą klejnotów i złota, lecz nie osłaniała całkowicie ciała.…
Skinbark (sind. Fladrif) – ent z Lasu Fangorn, jeden z trzech najstarszych przedstawicieli swego rodzaju, obok Drzewca i Wrzosobrodego. Z wyglądu przypominał brzozę. W czasach wzrostu potęgi Sarumana mieszkał na zachód od Isengardu, gdzie został napadnięty i zraniony przez orków. Od tego czasu schronił się na najwyższych wzgórzach Fangornu i…
Sirion – najważniejsza rzeka Beleriandu, uchodząca deltą do Zatoki Balar. Jej dorzecze obejmowało niemal cały centralny Beleriand na południe od Ered Wethrin i Ered Gorgoroth. Głównymi dopływami Sirionu były Narog i Ginglith w królestwie Nargothrondu oraz Aros, Celon, Esgalduin, Mindeb, Teiglin i Maduin w Doriath. Na północnym odcinku rzeki znajdowała…
Snowmane (pol. Śnieżnogrzywa) – koń z rodu Mearas, wierzchowiec króla Théodena z Rohanu podczas Wojny o Pierścień. Był uważany za najwspanialszego konia króla i wiernie towarzyszył mu w bitwach. W 3019 roku Trzeciej Ery niósł Théodena podczas bitwy pod Rogatym Grodem, a następnie na Polach Pelennoru. Tam obaj polegli –…
Telcontari – dynastia królów Zjednoczonego Królestwa Arnoru i Gondoru, ustanowiona po Wojnie o Pierścień. Jej protoplastą był Aragorn II Elessar, syn Arathorna, który przyjął na miano swojego rodu quenejską formę przydomka Telcontar („Wędrowiec”), używanego przez siebie w latach wygnania. Jego potomkowie i następcy posługiwali się nazwą Telcontari, kontynuując linię królewską…
