Kategoria: A

Arwena Undómiel (2413 T.E.–121 C.E.) – elfia księżniczka Rivendell, córka Elronda Półelfa i Celebrían, wnuczka Galadrieli i Celeborna. Uważana była za największą piękność swego czasu; elfowie nazywali ją Gwiazdą Wieczorną, a w quenyi Undómiel („Panna Wieczorna”). Przez większą część życia mieszkała w Rivendell i Lothlórien. W 2951 roku Trzeciej Ery…

Asëa Aranion („Liść Królów”) – roślina o właściwościach leczniczych, znana wśród ludzi częściej pod nazwą athelas (sind.) lub Królewski Liść (westron). Według tradycji została przywieziona do Śródziemia przez Númenorejczyków i odznaczała się szczególną mocą w rękach prawowitych królów z ich rodu. Zioło posiadało działanie uspokajające i oczyszczające, a w odpowiednich…

Ash Mountains (Ered Lithui – „Góry Popielne”) – pasmo górskie stanowiące północną granicę Mordoru, królestwa Saurona. Razem z Ephel Dúath („Górami Cienia”), które otaczały Mordor od zachodu i południa, tworzyły naturalną barierę w kształcie podkowy, odgradzającą tę krainę od reszty Śródziemia. Pasmo było niemal całkowicie nieprzejezdne; jedyną znaczącą drogę do…

Atanatári („Ojcowie Ludzi”) – określenie używane przez Noldorów wobec pierwszych ludzi, którzy w Pierwszej Erze przybyli ze wschodniego Śródziemia do Beleriandu, gdzie zetknęli się z Noldorami i Sindarami. W sindarinie częściej stosowano nazwę Edain. Atanatári nauczyli się wielu umiejętności od elfów, zwłaszcza od Calaquendi, którzy niedawno wrócili z Amanu. Wpływ…

Amanyar – „Ci z Amanu”; określenie elfów, które odbyły Wielką Podróż i dotarły do Nieśmiertelnych Krain. Termin ten obejmuje wszystkie ludy Eldarów, które zamieszkały w Amanie, niezależnie od czasu przybycia: Vanyarów, Noldorów oraz tę część Telerich, która osiedliła się w Eldamarze. Pojęcie Amanyarów przeciwstawiane jest ogólnie elfom, które pozostały w…

Argonath („Królewskie Kamienie”), znane także jako Bramy Królów lub Bramy Gondoru – para monumentalnych posągów wykutych w klifach nad Anduiną, u wejścia do jeziora Nen Hithoel, powyżej wodospadów Rauros. Posągi przedstawiały pierwszych królów Gondoru, Isildura i Anáriona, i zostały wyrzeźbione w roku 1340 Trzeciej Ery, aby oznaczyć północną granicę królestwa.…

Arien – Maia, strażniczka Słońca. Była płomiennym duchem ognia, niegdyś służącym Vánie, Wiecznie Młodej, w ogrodach Valinoru. Po zniszczeniu Dwóch Drzew Arien otrzymała zadanie poprowadzenia jedynego ocalałego owocu Laurelina przez niebiosa w naczyniu wykutym przez Aulëgo. Od tej chwili stała się ucieleśnieniem i przewodniczką Słońca. W tradycji Śródziemia uważano ją…

Amon Uilos („Wzgórze Wiecznie Śnieżnobiałe”) – jedna z nazw Taniquetilu, najwyższej góry w Amanie, w Nieśmiertelnych Krainach. Na jej szczycie wznosił się Ilmarin, siedziba Manwëgo i Vardy. Góra ta, określana czasem mianem „Olimpu Ardy”, była najświętszym miejscem w Amanie i stanowiła centrum władzy Valarów. Źródła: A Tolkien Bestiary by David…

Amroth – elficki król Lothlórien, syn Amdira. Panował od 3434 roku Drugiej Ery do 1981 roku Trzeciej Ery. Jego siedzibą było wzgórze Cerin Amroth, które później stało się miejscem pamięci i miłości elfów. Amroth znany jest przede wszystkim z tragicznej miłości do Nimrodel, elfiej dwórki. W 1981 roku, po przebudzeniu…

Ainur – „Święci”, pierworodne duchy powołane do istnienia przez Eru Ilúvatara z mocy Niezniszczalnego Płomienia. Zamieszkiwali Bezczasowe Sale, gdzie śpiewali przed Ilúvatarem. Wspólny śpiew, zwany Muzyką Ainurów (Ainulindalë), stał się podstawą stworzenia wizji Świata. Z muzyki tej wspartej mocą Ilúvatara, powstało Eä, czyli „Świat, który Jest”, a w jego obrębie…