Balrogowie (quenya: Valaraukar, „Duchy Potęgi”) – potężne duchy z rodu Maiarów, które w zamierzchłych czasach uległy wpływowi Morgotha i stały się jego najstraszliwszymi demonami. Pod względem mocy przewyższały je jedynie smoki.
Balrogowie przybierali postać humanoidalnych istot spowitych w ogień i cień. Ich znakiem rozpoznawczym były płonące grzywy i ciała otoczone mrocznym dymem. Główną bronią Balrogów był bicz ognia, a niektórzy posługiwali się także płonącymi mieczami, toporami czy buławami.
W Pierwszej Erze Balrogowie byli jedną z głównych sił zbrojnych Morgotha. Ich wodzem był Gothmog, Wysoki Kapitan Angbandu, który zabił m.in. Fëanora i Fingona, a także poprowadził wojska podczas Upadku Gondolinu, gdzie sam poległ w walce z Ecthelionem.
Po Wojnie Gniewu większość Balrogów została zgładzona, choć według podań kilka z nich zdołało ukryć się w głębinach Ardy. W Trzeciej Erze jeden z ocalałych demonów został przebudzony w Morii i przez dwa stulecia władał jej podziemiami. Zginął w roku 3019 T.E., strącony ze szczytu Zirak-zigil przez Gandalfa Szarego, który wówczas odrodził się jako Gandalf Biały.
Źródła: A Tolkien Bestiary by David Day, Character’s from Tolkien by David Day, Tolkien the Illustrated Encyclopedia by David Day, A Guide to Tolkien by David Day, A Dictionary of Tolkien by David Day
Chcesz wiedzieć więcej? Zajrzyj tu:
- Balrog z Morii i ogniste olbrzymy z Muspelheimu: mitologiczne źródła bitwy na Moście Khazad-dûm
- Ragnarök i Wojna Gniewu: nordyckie i apokaliptyczne archetypy w mitologii Tolkiena
- Trolle Tolkiena i ich nordyckie oraz baśniowe archetypy
- Orkowie jako demoniczni słudzy Morgotha: geneza, natura i teologiczne paralele
- Valaraukar – ogniste demony Tolkiena: źródła mitologiczne, filologiczne i literackie
- Morgoth jako archetyp upadłego anioła: między Miltonem a mitologią nordycką
