Ainur
Ainur – „Święci”, pierworodne duchy powołane do istnienia przez Eru Ilúvatara z mocy Niezniszczalnego Płomienia. Zamieszkiwali Bezczasowe Sale, gdzie śpiewali przed Ilúvatarem. Wspólny śpiew, zwany Muzyką Ainurów (Ainulindalë), stał się podstawą stworzenia wizji Świata. Z muzyki tej wspartej mocą Ilúvatara, powstało Eä, czyli „Świat, który Jest”, a w jego obrębie Arda.
Część Ainurów zeszła na Ardę, aby ją kształtować – odtąd nazywano ich Mocami Ardy. Elfy dzieliły ich na dwie grupy:
- Valarowie – najpotężniejsi spośród Ainurów, do których należeli m.in. Manwë, Varda, Ulmo, Aulë, Yavanna, Nienna, Oromë, Mandos, Vairë, Lórien, Estë, Tulkas, Nessa, Vána i Melkor (później Morgoth).
- Maiarowie – duchy mniejsze, z których znani są m.in. Eönwë, Ilmarë, Ossë, Uinen, Melian, Arien, Tilion, Sauron, Gothmog, Olórin (Gandalf), Curunír (Saruman), Aiwendil (Radagast), Alatar i Pallando.
Ainurowie przybierali w Ardzie widzialne kształty odpowiadające ich naturze i żywiołom. Byli czystymi duchami, lecz w granicach Świata ich moc została związana z czasem i przestrzenią. W mitologii ludów Śródziemia postrzegano ich jako istoty boskie lub półboskie.
Według proroctw u kresu dziejów Ainurzy, wraz z Dziećmi Ilúvatara, ponownie zaśpiewają Muzykę, doskonalszą i piękniejszą niż pierwsza.
Źródła: A Tolkien Bestiary by David Day, Character’s from Tolkien by David Day, Tolkien the Illustrated Encyclopedia by David Day, A Guide to Tolkien by David Day, A Dictionary of Tolkien by David Day
Chcesz wiedzieć więcej? Zajrzyj tu: